পৰম্পৰাগত প্ৰকাশনৰ প্ৰক্ৰিয়াবোৰক বাইপাছ কৰিব বিচৰা, অধৈৰ্য্য বা প্ৰত্যাখ্যানপ্ৰাপ্ত লেখকৰ বাবে ই সহজ বিকল্প বুলি বিশ্বাস কৰাৰ বাবে আত্মপ্ৰকাশনক উপহাস কৰা দিনবোৰ গ’ল। ইয়াৰ স্থানত লেখকসকলে যিবোৰক তেওঁলোকে প্ৰায়ে নিজৰ "কেঁচুৱা", "গৌৰৱ আৰু আনন্দ", "গৌৰৱ" আৰু বহুতো বুলি গণ্য কৰিব, সেইবোৰৰ দায়িত্ব লোৱাৰ এইটো এটা যুগ। প্ৰকাশনে লেখকসকলক তেওঁলোকৰ কিতাপৰ কিছুমান দিশৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ মতামত সীমিত কৰি তুলিব যদিও স্বতন্ত্ৰ প্ৰকাশন হৈছে সম্পাদকীয়, কভাৰ ডিজাইন আৰু বহুতো ক্ষেত্ৰত উৎকৃষ্টতাৰ বাবে এক আহ্বান আৰু প্ৰতিশ্ৰুতি। কাৰণ তেতিয়া আকৌ গৰিষ্ঠসংখ্যক লেখক, শিল্পী আৰু ব্যৱসায়ী কম হ'ব। তেওঁলোকৰ ৰচনাসমূহ হৈছে ব্যক্তি হিচাপে তেওঁলোক কোন সেই বিষয়ে প্ৰকাশ, প্ৰায়ে প্ৰকাশ তথা সম্প্ৰসাৰণ। এই প্ৰেৰণাৰ বাবে পাঠকে এজন প্ৰকৃত লেখকৰ পৰা তথা এজন স্ব-প্ৰকাশিত লেখকৰ পৰা মধ্যমীয়াৰ বাহিৰলৈ যোৱা শিল্পকৰ্ম আশা কৰিব পাৰে। শেহতীয়াকৈ  মই স্বতন্ত্ৰ প্ৰকাশনৰ পথ বাছি লোৱা লেখকৰ মঞ্চত যোগদান কৰিছো। স্বতন্ত্ৰ প্ৰকাশনৰ দ্বাৰা আমি ইয়াক ছপা কিতাপ আৰু ইলেক্ট্ৰনিক কিতাপৰ জৰিয়তে শ্ৰেণীভুক্ত