যেতিয়া আমি সৃজনশীল প্রবাহত থাকো তেতিয়া আমি কেতিয়াবা কেতিয়াবা আমাৰ শৰীৰটোও পাহৰি যাব পাৰো কাৰণ আমাৰ মন ৰং, শব্দ, শব্দ আৰু চিত্ৰৰ লগত বিস্ফোৰিত হয়। কিন্তু যেতিয়া অস্বাস্থ্যকৰ অভ্যাসবোৰে আপোনাৰ দেহত প্রাণৱন্ততা তথা শক্তিৰ উদ্ভাৱন ঘটায়, তেতিয়া আপোনাৰ সৃজনশীলতা তথা উৎপাদনশীলতাও বাঢ়ে।  অযত্নত মূৰৰ বিষ, পিঠিৰ বিষ, মনৰ স্বচ্ছলতা বা "কম্পনৰ" দ্বাৰা আপোনাৰ সৃজনশীল প্রবাহক বাধা দিয়াটোতকৈ হতাশাৰ বিষয় আৰু কি হ’ব পাৰে ? আমি এবাৰ এই অভিব্যক্তিটো শুনিছিলো যে গিটাৰ প্লেয়াৰ হিচাবে মই এজন "সৰু পেশীযুক্ত এথলিট" - যাৰ অর্থ সেই পেশীবোৰক গৰম কৰা আৰু সেইবিলাকৰ লগত ভাল ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে। শিল্পী হিচাবে সম্ভৱতঃ ময়েই সকলোতকৈ সৰু পেশীযুক্ত ক্রীড়াবিদ। তাৰোপৰি, আমাৰ সৃজনশীল কামবোৰ সঠিকভাৱে কৰিবলৈ আমাৰ শাৰীৰিক সহনশীলতাৰ এটা ভাল পৰিমাপৰ প্রয়োজন। এইটো হ’ব পাৰে কোনো গছৰ উপৰত উঠি চিকাৰ কৰিবলৈ বহি থকা, কোনো বাদ্যযন্ত্র বজোৱাৰ পুনৰাবৃত্তিমূলক গতিবিধি, সম্পূৰ্ণ অনুষ্ঠানটোৰ মঞ্চত থিয় দি থকা বা ঘূৰাৰ স্টামিনা বা দিনৰ বেছিভাগ সময় কম্পিউটাৰৰ কীবোর্ডৰ ওচৰত বহি থকা ইত্যাদি, ইয়াৰ বাবে আমাৰ সৃজনশীল সৰঞ্জা